ama…
facebook'ta bizi izleyin
Efendim 1 Mayıs’ta anlamam etmem olarak bir yaşımıza (daha) giriyoruz. Memlekete, yavruvatana ve bütün dünyaya hayırlı, uğurlu olsun. Ayrıca belirtmek lazım ki, yaşgünümüzün İşçi Bayramı’na denk gelmesi de güzel bir tesadüf olmuş.
Bu mutlu günümüzde bizi biz yapan siz sayın takipçilerimizi unutmadık tabii:
Vapur esnafı güzel tabir, burdan bize çok hikaye çıkar. Öteberinin dediği gibi vapur satıcılarını ben de severim ama, şehir hatlarında çok fazla yolculuk yaparsanız satıcılarından ve dilencilerinden gına gelmemesi de zordur. Eline eprimiş bir fotokopi, yanına boynu bükük ağzı maskeli bir çocuğu alan esnaf ablalar, “bir dakikanınızı alacağım için hepinizden özür dilerim, kızım lööösemi hastası, haftada üç gün iğne oluyor, bir iğnesi 140 milyon Elmas’ımın (bilenler bilir, o ablanın kızının ismi Elmas’tır mesela), inanmayan kardeşlerim raporuna baksın, Çapa hastanesinden doktor bilmemkime sorsun” diye senelerdir milleti keklerler. Sanki o olmayan doktor benim kankam, açacağım telefonu da Elmas’ı soracağım. Onlarcasını sayabilirim böyle.
Bu mektup Bodrum’da gerçekleştirilen Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamaları sırasında aylardır hazırlandıkları gösteride arkadaşı Gizem’in kaprislerine maruz kalan ve dans edemeyen Ömer kardeşime yazılmıştır.
Sevgili Kardeşim Ömer;
Öncelikle sana geçmiş olsun demek isterim. Başına gelen bu üzücü olayı gözyaşları içinde izledim. Eminim ki görüntüleri izleyen her erkek senin düştüğün duruma düşmüştür ve o görüntülerde kendilerinden de bir parça bulacaklardır.
Şu elimde görmüş olduğunuz tarak...
Pekadam “limon trompet solo“da yine döktürmüş sağolsun. Yalnız yazının sonunda vapur esnafına yönelik memnuniyetsizliğini pek anlayamadım. Nedense bana hep eğlenceli gelmiştir vapurdaki işportacıların pazarlama yöntemlerini gözlemlemek. Gerçi benim vapura binişim ayda yılda bir, günde 2 defa binsem bana da gına gelirdi herhalde. Ama madem konusu geçti, bu 23 Nisan’da ben de ergenlik dönemimden bir şehir hatları anımı paylaşayım:
Üsküdar-Eminönü vapur yolculuğunda eski bir arkadaşa rastladım: Limon sıkma makinesi. Satıcısı bu ünvanı layık görmüş alete. Alet mi? Ne desem bilmiyorum ki, zamazingo en yakışanı aslında. Mutlaka rastlamışsınızdır, hani şöyle küçük bir huni şeklinde, küçük keskince bir ucu, onu takip eden bir ızgara bölümü, ardından yivli bir kısım ve sonunda büyük ağzı olan plastik zamazingo. Böyle tarif edince dev bişeymiş gibi geliyor, toplasan on santimlik bir zamazingo işte. Vapurdaki tarifle anlatacak olursak, evinizdeki limonu alıp, sağına soluna değil, üst veya altına makinemizi yerleştirip yavaşça, radyomuzun düğmesini çevirir gibi vidalıyoruz.
“İz” fotoğraf dergisinin Mayıs sayısında çıkacak yazımı şimdiden anlamametmem okuyucularıyla paylaşıyorum. Her sayısında 6 fotoğrafçının portföyü ve onlara eşlik eden yazılar bulunan bu güzel dergiyi fotoğraf meraklıları kaçırmasın derim.
Fransız fotoğrafçı Guy Le Querrec’in cazcılardan oluşan portföyüne baktığımızda Avrupa’yı, Amerika’yı ve Afrika’yı ayrı ayrı görmek mümkün: Afrika’nın uçsuz bucaksız çölünde davullarını taşıyan müzisyenler, yine bir Afrika kasabasında nefeslilerini üfleyen gençler. Diğer fotoğraflarda Avrupalı sazlarla müzik yapan çoğu Afrika kökenli Amerikalı cazcılar… Bir tanesinde Dexter Gordon stüdyoda küçük bir mola almış. 15 yıl yaşadığı Avrupa mı burası? Paris veya Kopenhag? Sonra Miles Davis, Chet Baker, Ray Charles, Charles Mingus… Cazın her renkten ustası arz-ı endam etmiş Le Querrec’in karelerinde. Bu kareleri birleştirip büyük resme baktığımızda üç kıtanın birleşimini görmek de mümkün. Caz müziğinin tarihi, oluşumu, hikayesi ister istemez yansımış bu çerçevelerin içine.
Geçen haftanın bomba haberlerinden biri de ekonomi sayfaları arasında eridi gitti. Anlamametmem olarak tepkisiz kalamayız, bu mutlu haberi okurumuzla geç de olsa paylaşmalıyız. Yılın değil, yüzyılın haberi. Arkadaşlar sıkı durun, Türkiye İstatistik Kurumu’nun yaptığı araştırmaya göre Türk halkının yüzde 85.4’ü mutluymuş. Kendini mutlu hissediyormuş.
Gazetelerin ekonomi sayfaları yahut televizyonların ekonomi programları şirketlerin halkla ilişkiler mecraları olarak kullanılıyor, karşılığında bu şirketlerden reklam alınıyor, malum. Sadece ekonomi sayfaları-programları değil esasında sağlık, güzellik, kadın, magazin, hatta spor sayfalarının ve programlarının bile çoğu zaman buna hizmet ettiği de malum. Filanca şöyle büyük yatırım yaptı, falanca böyle güzel yeni ürün çıkarttı, feşmekan holding İstanbul’un en süper yerine en şahane ultra modern yaşam alanını (28 katlı 57 bloklu site mesela) sizin için yapıyor türünden “haberler” bu tür medyacılığın örnekleri. Bakınız bugünkü gazetede şöyle bir başlık var “haber”in üstünde: Burger King 300’üncü restoranı açtı, Türkiye’yi dünya lideri yapacak.
Haftanın grubu yazılarımızı beğenenler kadar, hafiften naftalin kokulu bulanlar da oluyor. Biz okur tepkilerine duyarlı bir bloguz. Genç ve dinamik nesli de düşünüp nabza göre şerbet vermek isteriz. Öte yandan, “bak herşeyden haberimiz var icabında” havasını basmak da hoş olur. İşte bu yüzden, bir rocker girl-band manzumesi yazalım dedik, ne demekse!
anlamam etmem 